Laat ons eventjes teruggaan in de geschiedenis. KVO promoveerde naar de JPL, dat was voor Coucke zijn intrede deed als voorzitter. Ik herinner me nog onze eerste wedstrijd op Genk. 3-0 op onze doos en we waren er niet aan te pas gekomen. Langs alle kanten overlopen, geen doelpoging die naam waardig verricht.
Ik reed huiswaarts met de verontrustende zekerheid dat KVO met dit voetbal geen wedstrijd kon winnen dit seizoen. Kortom KVO was een vogel voor de kat dat eerste seizoen.
Dan verscheen Coucke ten tonele. Toendertijd deed deze naam nog niet echt deuren opengaan (in de voetbalwereld). Hij besefte meteen dat er ervaren spelers met een meerwaarde dienden aangetrokken te worden wilde hij, en bij uitbreiding KVO, standhouden in eerste klasse. Echter, KVO was in het voetbalwereldje nog altijd een vies woord, spelers met eersteklasse-ervaring trokken hun neus op wanneer ze ook maar het woord KVO hoorden fluisteren. Coucke was zich dan ook meteen bewust dat hij zijn geldbeugel zou moeten opentrekken om dergelijke spelers aan te trekken. Welnu, Turbof en co, Berrier was de eerste speler die zijn oor te luisteren legde om het KVO-verhaal te aanhoren. Wanneer hij als eerste ervaren speler een contract ondertekende trad hij in feite op als katalysator voor ons geliefde team waardoor spelers als een Canesin en Lukaku plots ook bereid werden gevonden eens te komen luisteren naar Couckes project. De rest van het verhaal kennen we ondertussen. Waarmee ik maar wilde zeggen dat het dankzij Berrier is dat KVO staat waar het thans staat. Dat het volgens u misschien tegen een te hoge prijs is moet jij er maar bij nemen. Ik denk dat Coucke en vele anderen er anders over denken.
Daarom, bedankt Franck, om voor KVO te willen spelen.
